ویژگی زالو طبی و آرایشی بهداشتی- هیچ چیز در زرادخانه علم و فناوری پزشکی نمی‌تواند با زالو طبی رقابت کند
زالو درمانی به طور فزاینده ای در میان پزشکان طب سنتی و مکمل و جایگزین محبوب شده است.
در حال حاضر مطالعات زیادی برای ارزیابی اثرات آن، عمدتاً در درمان درد، در حال انجام است.
ویژگی زالو طبی و آرایشی بهداشتی
در اروپا و ایالات متحده و حتی ایران، هزاران بیمار با استفاده از زالو درمانی شفا یافته اند.
بسیاری از سیستم های پزشکی سنتی، به عنوان مثال، ایرانی ،یونانی، عربی، و روسی، استفاده از زالو طبی را توصیه می کنند.
قدمت زالو درمانی در طب سنتی ایرانی نامشخص است، اما گفته می شود که قدمت آن به حدود 3000 سال قبل می رسد. زالو درمانی بخشی فعال از طب سنتی ایرانی ها در طول تاریخ بوده است.
در طب سنتی، زالوها را بسته به سمیت به دو نوع سمی و غیر سمی تقسیم بندی می کنند.
استفاده از زالوهای سمی می تواند باعث تورم و خارش در ناحیه گزیده شده و همچنین غش، تب، احساس سوزش، استفراغ، مسمومیت و درد عضلانی شود.
استفاده از زالوهای غیر سمی هیچ عارضه ای در هنگام خون ریزی ایجاد نمی کند.
در ایران از گونه بومی Hirudo medicinalis برای زالو درمانی استفاده می شود.
رنگ این زالوها سبز تیره و با 6 نوار طولی مشخص شده است. بدن آنها 2 تا 3 اینچ طول، محدب و چروکیده عرضی است،
ویژگی زالو طبی و آرایشی بهداشتی
زالوی طبی (Hirudo medicinalis) بیش از 3000 سال است که در درمان بیماری ها نقش داشته است.
از تغییرات پارادایم سریع در علوم و دانش پزشکی جان سالم به در برده است.
در روم باستان، استفاده از زالو برای خون‌ریزی با «مفهوم طنزآمیز بیماری» جالینوس منتشر شد که در آن تصور می‌شد که بیماری ناشی از عدم تعادل در یکی از چهار حالت بدنی (خون، صفرا زرد یا قرمز، صفرا سیاه و بلغم) است. ).
گمان می‌رفت که خون‌ریزی، به‌ویژه در دوره‌های «تعداد زیاد»، «احتقان» یا «التهاب» بدن را از خون اضافی خلاص می‌کند و در نتیجه تعادل را برای عملکرد بهینه بدن باز می‌گرداند.
جالب است بدانید که سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) زالو را به عنوان یک وسیله پزشکی در سال 2004 تأیید کرده است.
نوع دارویی، Hirudo Medicinalis، تحت قوانین بین المللی با گنجاندن آن در این ماده محافظت می شود .
فهرست ضمیمه دوم کنوانسیون تجارت بین‌المللی گونه‌های جانوران و گیاهان وحشی در حال انقراض و در بریتانیا تحت جدول 5 قانون حیات وحش مصوب 1981.
اولین توصیفات از خواص ضد انعقادی بزاق زالو برای اولین بار در سال 1883 منتشر شد اما تا سال 1955 بود که هیرودین برای اولین بار جدا شد و به عنوان یک ضد انعقاد شناخته شد.
این یک مهار کننده مستقیم ترومبین است و در نتیجه تبدیل فیبرینوژن و فیبرین را مهار می کند و به داشتن خواص باکتریواستاتیک شناخته شده است.
ترکیبات جدا شده بیشتر شامل عوامل ضد پلاکتی (آپیرازی و کالین)، عوامل ضد التهابی (بدلین ها و اگلین ها) است.
داروهای بی حس کننده و ضد هیستامین مانند این اطمینان را ایجاد می کند که هیچ میزبانی گاز گرفتن و چسبندگی زالو را احساس نکند.
هیرودوتراپی در جراحی ترمیمی
برای زالو، خاصیت ضد انعقاد و ضد میکروبی ترشحات آنها از پوسیدگی میکروبی خون جلوگیری می کند.
در واقع، این اقدامات آنقدر موثر هستند که زالوها می توانند تا شش ماه پس از یک وعده غذایی زنده بمانند.
Derganc و Zdravic در یک مقاله برجسته به زبان انگلیسی، استفاده از زالو را در مدیریت احتقان وریدی در 20 فلپ ساقدار لوله‌دار گزارش کردند.
آنها ترمیم کامل گردش خون را در 70٪ و بهبود نسبی در بقیه فلپ های دیگر گزارش کردند.
در صورت درمان نشدن، احتقان وریدی منجر به تغییرات غیرقابل برگشت میکروسیرکولاتوری در عرض چند ساعت می‌شود که منجر به رسوب فیبرین، ترومبوز، ایسکمی و در نهایت نارسایی کامل یا حداقل نسبی می‌شود.
Hits: 63