نیاز طب مدرن به زالو درمانی- برای میکروجراحانی که انگشتان، گوش‌ها و سایر اندام‌ها را دوباره بهم پیوند میدهند، زالو طبی یک وسیله پزشکی ارزشمند به حساب می آید.
زالو های طبی جایگاه برجسته‌ای در پزشکی دارند.
اولین استفاده درمانی ثبت شده زالو به درمان های مصر باستان برای بیماری هایی مانند خونریزی بینی و نقرس برمی گردد (سوابق پزشکی ایرانی، چینی، عربی، یونان باستان و رومی نیز حاوی ارجاعاتی به زالو درمانی است).
در قرن‌های بعد، پزشکان از قدرت خون‌کشی زالو برای درمان همه چیز از هموروئید گرفته تا سردرد، افسردگی و حتی ناشنوایی استفاده کردند.
در اروپای قرن نوزدهم، Hirudo medicinalis، زالو دارویی، به قدری محبوب بود که برداشت آن نزدیک به انقراض شد.
اما زمانی که پزشکی این مفهوم را که بیشتر بیماری‌ها ناشی از خون زیاد است کنار گذاشت – نظریه‌ای که اغلب پزشکان یا دستیاران خون‌خورشان خونریزی را تجویز می‌کردند – زالو درمانی از بین رفت.
نیاز طب مدرن به زالو درمانی
علیرغم پیوندهای تاریخی زالوها با دنیای پزشکی، آنها در پزشکی مدرن به عنوان نوعی انتقال معکوس در موارد گردش خون نامتعادل، جایگاه مشروعی دارند.
در حالی که پزشکان قدیمی فکر می‌کردند زالو می‌تواند صرع و حتی کبودی‌های بزرگ را درمان کند، استفاده معاصر از زالو بیشتر به جراحانی محدود می‌شود که قسمت‌هایی از بدن مانند انگشتان دست، انگشتان پا، شست‌ها، گوش‌ها، لب‌ها، بینی یا حتی تکه‌هایی از پوست سر را دوباره می‌چسبانند و پیوند میزنند.
یکی از اولین بارهایی که زالو به این روش استفاده شد در سال 1985 بر روی یک کودک پنج ساله بود که گوشش توسط سگ گاز گرفته شد.
طبق گزارشی در نیویورک تایمز، چند روز پس از اینکه جراحان این اندام را دوباره دوختند، “به دلیل احتقان خون به آبی متمایل به سیاه تبدیل شد .
” پس از تلاش‌های ناموفق برای تخلیه گوش پر از خون با مواد ضد انعقاد و بریدگی‌های کوچک، جوزف آپتون، پزشک دانشگاه هاروارد، دو زالو را چسباند و «گوش فوراً بلند شد». بیست سال بعد، در سال 2005، سازمان غذا و داروی ایالات متحده زالوها را به عنوان ابزار پزشکی برای استفاده در جراحی پلاستیک تأیید کرد.
برای مثال، برای اتصال مجدد انگشت بریده شده، جراح استخوان‌ها را دوباره به هم می‌چسباند، تاندون‌ها و اعصاب قطع شده را به هم متصل می‌کند، گردش خون را مجدداً لوله می‌کند و پوست را در جای خود می‌دوزد.
در برخی موارد، شریان‌های تازه متصل شده، خون بیشتری را به انگشت وارد میکنند که بتوان آن را توسط وریدهای تازه متصل شده پمپاژ کرد که منجر به متورم شدن انگشتان ارغوانی می‌شود.
این عدم تعادل در جریان خون می تواند بهبودی انگشت را تهدید کند و در برخی موارد از بقای آن جلوگیری کند.
ریوی روچستر می‌گوید: «به هر طریقی باید خون را از آن انگشت خارج کنید. “زالوها عالی عمل می کنند.”
نیاز طب مدرن به زالو درمانی
بنابراین، در این موارد، جراحان و پرستاران برای کمک به تخلیه آن، زالو را روی نوک انگشتی قرار میدهند که به تخلیه آن کمک می‌کند، او افزود که معمولاً به خاطر بیمار این روش را پشت یک ملحفه انجام می‌دهد.
هنگامی که زالو 300 دندان خود را در پوست فرو کرد و شروع به تغذیه کرد، می تواند تا 15 میلی لیتر (حدود یک قاشق غذاخوری) خون را در مدت حدود 40 دقیقه هضم کند. لوفور می گوید وقتی حیوانات به اندازه کافی سیر شوند، به آرامی می افتند.
اما زالو درمانی فقط برای مکیدن خون نیست. بزاق زالو حاوی ترکیبات فعال زیستی مختلفی از جمله داروهای ضد انعقاد، بی حس کننده ها، آنتی هیستامین ها و گشادکننده عروق است.
پرسیچ می گوید: «آنها این مواد را ترشح می کنند که مانند دارو هستند.
در خارج از محیط بیمارستان، این ترشحات تضمین میکنند که هر حیوانی که زالو به آن می‌چسبد، نیش را احساس نمی‌کند، بنابراین زالو می‌تواند بدون وقفه تغذیه کند.
اما در یک کلینیک، آنها یک مزیت اضافی را ارائه می دهند و آن اینکه بصورت اصولی و کنترل شده اقدام به درمان میکنند.
لفور می گوید: «نیش زالو طبی معمولاً برای بیمار بدون درد است – حتی اگر کمی ترسیده باشند.
