زالو: درمان باستانی برای پزشکی مدرن- زالوها کرم های قطعه بندی شده ای هستند که در پزشکی برای برخی از روش های درمانی استفاده می شوند.
قرن هاست که در طب سنتی مورد استفاده قرار می گیرند و اخیراً دوباره در طب مدرن محبوبیت پیدا کرده اند.
توجه به این نکته ضروری است که استفاده از زالو در پزشکی باید توسط متخصصان آموزش دیده و در محیط های استریل و کنترل شده انجام شود تا از ایمنی و اثربخشی درمان اطمینان حاصل شود.
زالو: درمان باستانی برای پزشکی مدرن
نحوه عملکرد زالو درمانی
هنگامی که زالو گاز می گیرد، به آرامی خون را می مکد و ترکیباتی مانند هیرودین (که در بزاق آن یافت می شود) را تزریق می کند که از لخته شدن خون جلوگیری می کند.
بزاق زالو همچنین حاوی مواد هیستامین مانند است که رگ های خونی را گشاد می کند و جریان خون را بهبود می بخشد.
پزشکان همچنین از داروهای ضد انعقاد مانند هپارین برای جلوگیری از تشکیل لخته در طی جراحی های ترمیمی استفاده کرده اند.
بسته به اندازه پیوند و درجه احتقان، درمان با زالو ممکن است برای سه تا ده روز یا بیشتر ادامه یابد، تا زمانی که بافت “کمتر متورم، کمتر ارغوانی، طبیعی تر” به نظر برسد.
بیماران در بیمارستان می مانند در حالی که کارکنان پزشکی روند را زیر نظر دارند و هر زالو متورم را با یک زالو جدید جایگزین می کنند.
هر کرم فقط یک بار قابل استفاده است و زمانی که به هدف خود رسید در الکل غرق می شود.
مطالعه ای که 277 مورد استفاده از زالو را برای مقاصد پزشکی تجزیه و تحلیل کرد، میزان موفقیت 78٪ را نشان داد.
ارنست آزوپاردی، متخصص جراحی پلاستیک در دانشگاه کالج لندن (بریتانیا) می گوید: «این یک گزینه بسیار جذاب برای حفظ فلپ است. اما فقدان کارآزمایی‌های تصادفی‌شده قوی، استاندارد طلایی برای ارزیابی اثربخشی یک مداخله، منجر به اعتماد کمتری در استفاده از زالو درمانی شده است.
اشکال دیگر این است که بیماران می توانند در پاسخ به این درمان ها به دلیل باکتری ها دچار عفونت های پوستی شوند.
آئروموناس ها در روده زالو زندگی می کنند و در بزاق آنها یافت می شوند.
عوارض ناشی از استفاده از زالو
اگرچه استفاده از زالو فواید درمانی دارد، اما برخی از عوارض بالقوه در ارتباط با استفاده از آن نیز وجود دارد. برخی از شایع ترین عوارض عبارتند از
- عفونت: به دلیل ورود باکتری های موجود در بزاق زالو در محل گزش، خطر عفونت وجود دارد. اگر زالوها به درستی نگهداری و یا استریل نشده باشند، ممکن است این اتفاق بیفتد.
- واکنش های آلرژیک: برخی افراد ممکن است نسبت به مواد موجود در بزاق زالو واکنش های آلرژیک داشته باشند. این ممکن است شامل قرمزی، تورم، خارش یا بثورات پوستی در ناحیه گزش باشد.
- خونریزی بیش از حد: در برخی موارد، زالو می تواند باعث خونریزی طولانی مدت یا بیش از حد در محل گزش شود.
- این می تواند مشکل ساز باشد، به خصوص در افرادی که دچار اختلالات خونریزی هستند یا از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنند.
- بهبودی ضعیف: در برخی موارد، زخم‌های ناشی از زالو ممکن است در بهبود مناسب مشکل داشته باشند که می‌تواند زمان بهبودی را طولانی‌تر کند.
توجه به این نکته ضروری است که این عوارض نسبتاً نادر هستند و استفاده از زالو تحت نظارت متخصصان بهداشتی واجد شرایط انجام می شود.
همیشه توصیه می شود در هنگام استفاده از زالو درمانی به دنبال مراقبت های پزشکی مناسب باشید و از دستورالعمل ها و توصیه های ارائه شده توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی پیروی کنید.
در بیمارستان‌ها، پزشکان اغلب آنتی‌بیوتیک‌ها را به‌عنوان یک اقدام پیشگیرانه برای بیماران تجویز می‌کنند، اما شواهد نشان می‌دهد که برخی از باکتری‌های آئروموناس نسبت به داروهای رایج مقاومت نشان می‌دهند که استفاده از درمان را دشوار می‌کند.
در چه مواردی از زالو طبی استفاده می شود؟
از زالو در موارد و کشورهای مختلف به دلیل خواص دارویی استفاده می شود.
امروزه استفاده از آنها در زمینه پزشکی و مدیریت برخی آسیب شناسی های ناشی از آن به طور گسترده در دانشگاه ها تدریس نمی شود.
اگرچه زالو در طب سنتی و در برخی موارد خاص در طب مدرن مورد استفاده قرار گرفته است، اما استفاده از آن به اندازه سایر روش های درمانی رایج نیست.
برخی از موارد استفاده از زالو عبارتند از:
- دارو و جراحی: از زالو طبی در برخی از اعمال پزشکی و جراحی استفاده می شود. به عنوان مثال، آنها را می توان در جراحی های کاشت مجدد اندام و جراحی های ترمیمی استفاده کرد، زیرا به بهبود گردش خون و بهبودی کمک می کند.
- درمان اختلالات گردش خون: از زالو در درمان اختلالات گردش خون مانند نارسایی مزمن وریدی و ترومبوز ورید عمقی نیز استفاده می شود. بزاق آنها حاوی مواد ضد انعقاد و گشادکننده عروق است که می تواند گردش خون را بهبود بخشد.
- تسکین درد: در برخی موارد از زالو برای تسکین درد در شرایطی مانند آرتروز و آرتریت روماتوئید استفاده می شود. اعتقاد بر این است که مواد موجود در بزاق زالو دارای خواص ضد درد و ضد التهابی هستند.
در مورد کشورهایی که از زالو استفاده می شود، استفاده از آن در نقاط مختلف دنیا ثبت شده است.
برخی از کشورهایی که سنت استفاده از زالو در طب دارند عبارتند از ایران، فرانسه، آلمان، روسیه، هند، چین و کره.
با این حال، ذکر این نکته ضروری است که استفاده از زالو ممکن است در هر کشور متفاوت باشد و به مقررات و اقدامات پزشکی خاص بستگی دارد.
زالو: درمان باستانی برای پزشکی مدرن
زالوهای رباتیک
دانشمندان سالهاست که به دنبال جایگزینی برای زالو هستند.
اولین تلاش‌ها به قرن نوزدهم بازمی‌گردد، زمانی که تقاضا برای این حیوانات در اروپا افزایش یافت، عرضه آنها کمیاب بود و بنابراین گران‌تر بودند.
در سال 1817، ژان باپتیست سارلاندییر، آناتومیست و فیزیولوژیست فرانسوی، دستگاهی به نام bdellometer ساخت که خون بیماران را تخلیه می کرد.
آنها در دانشگاه یوتا از سال 2013 برای ایجاد زالو مکانیکی با قابلیت تجویز یک ضد انعقاد و همچنین تقلید از مکش این انگل ها کار می کنند.
نمونه اولیه شامل یک سری سوزن است که پوست را سوراخ می کند، جایی که یک سوزن مرکزی هپارین ضد انعقاد را به بافت اشباع از خون می رساند و سوزن های اطراف متصل به یک پمپ خون را می مکد.
این دستگاه، به اندازه یک انگشت شست، به پزشکان اجازه می دهد تا حجم و سرعت خون گرفته شده را کنترل کنند، که در استفاده از زالو واقعی امکان پذیر نیست.
در حال حاضر، تیم در تلاش است تا جریان ضد انعقاد را در بافتی که دستگاه به آن متصل می شود، کامل کند.
دانشمندان دیگر نیز نمونه های اولیه مشابهی را ساخته اند که امیدوارکننده است. برخی عملکرد آن را روی حیوانات آزمایش کرده اند.
با این حال، هنوز یک جایگزین مکانیکی آماده برای زالو درمانی استفاده در انسان وجود ندارد.
در حال حاضر، این حیوانات خونخوار همچنان جایگاه کوچک اما مهمی را در پزشکی مدرن اشغال می کنند.
