زالوی طبی ایمنی و مراقبت و درمان بیماریهای انسانی

• عفونت: بزرگترین نگرانی، باکتری‌ها (به‌ویژه آئروموناس هیدروفیلا ) از روده زالو است که وارد زخم می‌شوند، به همین دلیل اغلب آنتی‌بیوتیک تجویز می‌شود.
• خونریزی طولانی مدت: ماده ضد انعقاد بزاق (هیرودین) از لخته شدن خون جلوگیری می‌کند، بنابراین زخم‌ها ساعت‌ها خونریزی می‌کنند و نیاز به نظارت دارند.
• واکنش‌های آلرژیک: ممکن است رخ دهد، به خصوص برای افرادی که از قبل آلرژی دارند.
• بیماری‌های دیگر: اگرچه زالوهای دارویی نادر هستند، اما زالوهای وحشی می‌توانند ناقل HIV، هپاتیت یا مالاریا باشند؛ به همین دلیل است که فقط از زالوهای استریل پرورش‌یافته در مزرعه استفاده می‌شود.
• موارد منع مصرف: افراد مبتلا به عفونت‌های شدید، کم‌خونی، اختلالات خونریزی یا افرادی که داروهای ضد انعقاد خون مصرف می‌کنند، باید از زالو درمانی خودداری کنند. 

• آنتی‌بیوتیک‌ها: آنتی‌بیوتیک‌های پروفیلاکتیک (مانند فلوروکینولون‌ها) برای جلوگیری از عفونت رایج هستند.
• مراقبت از زخم: انتظار خونریزی مداوم را داشته باشید؛ پانسمان‌ها مرتباً تعویض می‌شوند و شمارش سلول‌های خونی کنترل می‌شود.
• دفع زالو: زالوهای دارویی یک بار استفاده می‌شوند، سپس بی‌هوش شده و به عنوان زباله‌های زیستی دفع می‌شوند.
• آموزش بیمار: بیماران باید خطرات را درک کنند و علائم عفونت یا خونریزی بیش از حد را گزارش دهند. 

• بهبود گردش خون: از مرگ بافت در فلپ‌های متراکم (مثلاً بعد از جراحی) جلوگیری می‌کند.
• تسکین درد: بی‌حس‌کننده‌های موضعی و ترکیبات ضدالتهاب، درد را در شرایطی مانند آرتروز کاهش می‌دهند.
• نیاز به جراحی را کاهش می‌دهد: می‌تواند نتایج گردش خون ضعیف را بهبود بخشد و به طور بالقوه از جراحی‌های بیشتر جلوگیری کند. 

• زالوها به محل مورد نظر می‌چسبند، به مدت ۱۵ دقیقه تا یک ساعت تغذیه می‌کنند، سپس می‌افتند؛ در صورت نیاز دوباره به محل مورد نظر متصل می‌شوند. 

ADVERTISEMENT