زالوی درمانی

زالوی درمانی- مسئولیت ارائه شواهدی مبنی بر ایمن بودن، کیفیت خوب و ایزوله بودن زالوی طبی بر عهده تولید کننده است.

این امر مستلزم اینست که تولید کننده باید مجوز تولید از سازمانهای ذیربط را دریافت نماید و آنرا به ثبت برساند که دارای اطلاعاتی از بهداشتی بودن و ثبت کیفیت محصول دارویی و نظارت پزشک معرفی شده از ارگان ناظر بر فرآیند تولید تا مرحله فروش را پیگیری نماید

زالوی درمانی

شکل ظاهری و کلی زالوهای دارویی از بیشتر زالوهای دیگر پیروی می کند. بزرگسالان کاملا بالغ می توانند تا 20 سانتی متر طول داشته باشند و سبز، قهوه ای یا قهوه ای مایل به سبز با رنگ تیره تر در سمت پشتی و سمت شکمی روشن تر هستند .

سمت پشتی نیز دارای نوار قرمز نازکی است. این موجودات دارای دو مکنده هستند که یکی در هر انتها به نام مکنده قدامی و خلفی نامیده می شود . خلفی عمدتا برای اهرم استفاده می شود، در حالی که مکنده قدامی شامل فک و دندان است.، محل تغذیه است.

زالوهای طبی دارای سه فک (سه قسمتی) شبیه اره هستند که تقریباً 100 دندان تیز برای بریدن میزبان استفاده می شود. برش یک علامت Y معکوس در داخل یک دایره باقی می گذارد. پس از سوراخ کردن پوست، هنگام تزریق داروهای ضد انعقاد ( هیرودین ) خون را می مکند .

زالوهای بزرگ می توانند تا ده برابر وزن بدن خود را در یک وعده غذایی مصرف کنند که 5 تا 15 میلی لیتر میانگین حجم مصرف شده است. این زالوها می توانند تا یک سال بدون تغذیه زنده بمانند.

زالوهای طبی هرمافرودیت‌هایی هستند که با جفت‌گیری جنسی ، تخم‌گذاری تا 50 عدد در نزدیکی (اما نه زیر آب) و در مکان‌های سایه‌دار و مرطوب، تولیدمثل می‌کنند.

مطالعه ای که در لهستان انجام شد نشان داد که زالوهای دارویی گاهی اوقات در داخل لانه پرندگان بزرگ آبزی پرورش می یابند، و اشاره کرد که تلاش های حفاظتی برای زیستگاه های پرندگان ممکن است به طور غیرمستقیم به حفظ جمعیت رو به کاهش زالو کمک کند.

محدوده و اکولوژی

دامنه زیست زالو تقریباً در سراسر اروپا و آسیا تا قزاقستان و ازبکستان گسترده است . زیستگاه ترجیحی برای این گونه زالو استخرهای آب شیرین گل آلود و گودال هایی با رشد فراوان علف های هرز در آب و هوای معتدل است.

زالوی درمانی

بهره‌برداری بیش از حد توسط جمع‌آوران زالو در قرن 19 تنها جمعیت‌های پراکنده‌ای را در مناطقی از جهان برجای گذاشته است،و کاهش زیستگاه طبیعی از طریق زه‌کشی نیز به کاهش آنها کمک کرده است.

عوامل دیگر عبارتند از جایگزینی اسب – گونه میزبان ترجیحی زالوهای طبی – با وسایل نقلیه موتوری و تجهیزات مکانیکی کشاورزی و تهیه منابع آب مصنوعی برای گاو. در نتیجه، این گونه در حال حاضر توسط IUCN تقریباً در معرض خطر تلقی می شود و زالوهای دارویی اروپایی تقریباً در تمام محدوده طبیعی خود از نظر قانونی محافظت می شوند.

آنها به طور خاص در فرانسه و بلژیک پراکنده هستند و در بریتانیا ممکن است 20 جمعیت جدا شده باقی مانده باشد (همه به طور گسترده پراکنده شده اند). بزرگترین، واقع در Lydd، انگلستان ، تخمین زده می شود که حاوی چندین هزار نفر باشد. 12 مورد از این مناطق به عنوان سایت های مورد علاقه علمی خاص تعیین شده اند .

در ایران نیز تعدادی سایت های تکثیر مصنوعی زالوی طبی مجوز تکثیر و پرورش زالو طبی را اخذ نموده اند که یکی از بزرگترین مزرعه تکثیر و پرورش زالو طبی شرکت ( تک زالو ) در استان البرز میباشد و مابقی تکثیر کنندگان در مقیاس کوچک و عمدتا غیر مجاز میباشند.

جمعیت های کوچک و پیوندی در چندین کشور خارج از محدوده طبیعی آنها از جمله ایالات متحده وجود دارد. این گونه تحت ضمیمه II CITES محافظت می شود به این معنی که تجارت بین المللی (از جمله در قطعات و مشتقات) توسط سیستم مجوز CITES تنظیم می شود.

استفاده پزشکی از زالو طبی

ترشحات مفید

بزاق زالوی طبی حاوی حدود 60 پروتئین مختلف را ترشح می کنند .اینها به طیف گسترده ای از اهداف مفید برای زالو در هنگام تغذیه دست می یابند که به حفظ خون در حالت مایع و افزایش جریان خون در ناحیه آسیب دیده کمک می کند.

تعدادی از این پروتئین های ترشح شده به عنوان ضد انعقاد (مانند هیرودین )، مهارکننده های تجمع پلاکتی (به ویژه آپیراز ، کلاژناز و کالین)، گشادکننده عروق و مهارکننده های پروتئیناز عمل می کنند . همچنین تصور می شود که بزاق حاوی یک ماده بی حس کننده است ، زیرا نیش زالو معمولاً دردناک نیست.

اولین استفاده ثبت شده از زالو درمانی 3500 سال پیش در مصر باستان بود. استفاده های ثبت شده بعدی از زالو در پزشکی در چند قرن گذشته قبل از میلاد توسط پزشک یونانی نیکاندر در کولوفون و در متن سانسکریت باستانی Sushruta Samhita آمده است .

زالو درمانی چند صد سال بعد در Shennong Ben Cao Jing ، کتاب طب سنتی چینی قرن سوم میلادی، ذکر شده است.

در قرون وسطی و اوایل طب اروپای مدرن، زالو دارویی ( Hirudo medicinalis و همنوعان آن H. verbana ، H. troctina ، و H. orientalis ) برای خارج کردن خون از بیمار به عنوان بخشی از فرآیندی برای متعادل کردن شوخ طبعی ها استفاده می شد.

به جالینوس ، باید در تعادل نگه داشته شود تا بدن انسان به درستی عمل کند. (چهار طنز فلسفه پزشکی باستان عبارت بودند از خون، بلغم ، صفرا سیاه و صفرا زرد .) هر بیماری که باعث قرمز شدن پوست فرد شود (مثلا تب و التهاب)، بنابراین این نظریه می گوید، باید از خون بیش از حد در بدن به وجود آمده باشد.

به همین ترتیب، تصور می شد که هر فردی که رفتارش سختگیرانه و شهوانی باشد از خون زیاد رنج می برد. تصور می‌شد که زالو با برداشتن خون به این نوع بیماری‌ها کمک می‌کند – طیف وسیعی که شامل بیماری‌هایی مانند فلج اطفال و لارنژیت می‌شود . زالوها اغلب توسط جمع آوران زالو جمع آوری می شدند و در نهایت در تعداد زیادی پرورش داده می شدند. یک ” زالوخانه ” منحصر به فرد قرن نوزدهمی در Bedale ، یورکشایر شمالی در ساحل Bedale Beck باقی مانده است که تا اوایل قرن بیستم برای نگهداری زالوهای طبی استفاده می شد.

درمانگاه سلطنتی منچستر در سال 1831 از 50000 زالو در سال استفاده می کرد. قیمت زالوها بین یک پنی تا سه پنی نیم پنی متغیر بود. در سال 1832 زالوها 4.4 درصد از کل هزینه های بیمارستان را تشکیل می دادند. این بیمارستان تا دهه 1930 آکواریومی برای زالو داشت. استفاده از زالو در اواخر قرن 19 کمتر گسترش یافت.

زالو درمانی طبی (که به آن هیرودوتراپی یا هیرودین درمانی نیز گفته می شود) در دهه 1970 در میکروسرجری بازگشتی بین المللی پیدا کرد ، برای تحریک گردش خون در بافت هایی که توسط احتقان وریدی پس از عمل تهدید می شوند،استفاده می شود.

به ویژه در پیوند مجدد انگشتان و جراحی ترمیمی گوش، بینی، لب و پلک. دیگر کاربردهای بالینی زالو درمانی دارویی شامل رگ های واریسی ، گرفتگی عضلات، ترومبوفلبیت و استئوآرتریت ، در میان بسیاری از شرایط مختلف است.

اثر درمانی از مقدار کم خون گرفته شده در وعده غذایی نیست، بلکه از خونریزی مداوم و مداوم از زخم باقی مانده پس از جدا شدن زالو و همچنین خواص بی حس کنندگی، ضد التهابی و گشاد کنندگی زالو ترشح شده است. بزاق. شایع ترین عارضه زالو درمانی خونریزی طولانی مدت است که به راحتی قابل درمان است، اما واکنش های آلرژیک جدی تری و عفونت های باکتریایی نیز ممکن است رخ دهد. زالو درمانی توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده به عنوان یک وسیله پزشکی در سال 2004 طبقه بندی شد.

به دلیل مقادیر ناچیز هیرودین موجود در زالو، برداشت این ماده برای استفاده پزشکی گسترده غیرعملی است. هیرودین (و مواد مرتبط) با استفاده از تکنیک های نوترکیب سنتز می شوند . دستگاه‌هایی به نام «زالوهای مکانیکی» که هپارین پخش می‌کنند و عملکردی مشابه زالوهای دارویی دارند، ساخته شده‌اند، اما هنوز به صورت تجاری در دسترس نیستند.

بر گرفته از ویکی پدیا

زالوی درمانی

زالوی درمانی

زالوی درمانی

چگونه از شر جای زخم حجامت خلاص شویم؟

حجامت درمانی چیست؟

کاربرد حجامت در درمان لنف ادم

آب زرد در حجامت چیست؟